leeuwenjacht en paniek

Op sensatie beluste personen, hebben vandaag 8 september, van een nummer genoten om van te smullen, dat echter tenslotte bewezen heeft, dat ondanks alles – en dat alles is nochtans tegenwoordig zeer omvangrijk – het grote publiek, de massa dus, zich in sommige, meestal ernstige, ogenblikken, geenzins beheersen kan. Zondagavond rond 22 uur, de bezoekers genoten nog van de heerlijke nazomertemperatuur, wat de opkomst nog drukker maakte dan andere zondagen. De bezoekers zochten tevergeefs nog naar een vrije plek op de terrassen in het park en de Avenue de Belvedère, ontstond er plots een geweldige paniek onder het publiek. Bliksemsnel, als een lopend vuurtje, verspreidde zich onder de menige het ontzettende nieuws: ,, Au lion, u lion, sauve qui peut!,,   
In een mum van tijd, lagen stoelen, banken, tafels, glazen, vaatwerk en schotels door elkaar, een ieder wilde met geweld en ondanks alle hinderpalen naar binnen en voor de panden, waar reeds deuren en ramen met alle mogelijke voorwerpen werden dichtgemaakt, speelden zich de treurigste en hartverscheurende taferelen zich af. Een huisvader informeerde naar zijn gezin, alleenstaande kinderen verloren in het gedrang, huilend om hun vader en moeders. Anderen weer zochten met geweld een veilig onderkomen voor zichzelf en verbrijzelden in hun gedrang ramen en deuren. Heel wat schade en verwoesting werden er dus aangericht in het beland van hun bedreigde openbare veiligheid.
Niemand was er blijkbaar op gesteld, in vrije staat kennis te maken met de koning der dieren, bij wie het in zijn dierenbrein opgekomen was van de tentoonstelling wat meer te leren kennen dan het nauwe, met ijzeren staven gesloten hok van de Menagerie Bostock. Alhoewel al van 30 augustus de jacht was geopend in ons land, voelde niemand de lust of neiging toe, zondag te jagen op grof wild, nochtans was de gelegenheid uitermate gunstig om te bewijzen dat men als geoefend schutter voor geen gevaar, hoe groot ook, moet terugdeinzen. Lang duurde het vooraleer de leeuw kwam opdagen. De meesten zagen hem zelfs helemaal niet en toch voelde niemand zich veilig. Immers achter ieder gebouw, ieder bosje of wegen kon de “Felis Leo” als een duivel uit een poppenkast, plotseling tevoorschijn komen. De meeste personen spoedden zich in allerijl naar de uitgangen, anderen gaven de voorkeur aan een twee a drie uren lang verblijf in een kleine, laag bezolderde, muffige vertrekken of binnen de koffiehuiszalen waar zorgvuldig alle verse lucht, de ontsnapte leeuw moest maar eens mee naar binnen komen, als het grootste gevaar werd geweerd.
Intussen werden onder de menige aanwezige dokters en apothekers, de ernstig gewonden verbonden, ook aan lichtgekwetsten, veroorzaakt door het gedrang en de gebroken glas en serviesscherven, ontbrak het niet. Van orde maatregelen en politieagenten natuurlijk niet het minste spoor. Zelfs die wat in de ergste gevallen snel reageerden en zich steeds gunstig onderscheiden Rode Kruisleden waren nergens te vinden, ook zij hadden de biezen gepakt voor het nakende gevaar. De leeuw kwam niet en had wellicht, om de al te weinig hartelijke ontvangst, die hem te wachten stond, van zijn voorgenomen wandeling afgezien. Ik ging dus, moe van het wachten en vertrouwend op de weinige eetlust van het losgebroken dier, dat wellicht reeds elders voedsel zou hebben gevonden, op informatie uit, een onderneming, waarmee ik in de achting en bewondering van de omstaande bezoekers wel 100 graden ben gestegen. Dat was durven!
Vlak bij de rue du Caire, waar een rosse gloed zich tegen de sombere achtergrond van loof en reeds door de zon verschroeid groen der eikenstammen heel duidelijk afbakent, staan ademloos zwijgende groepjes nieuwsgierigen geschaard, die tot een dichtere, maar even terneergeslagen volksmassa aangroeit bij de uitgang van het thans in duisternis gehulde Circus Bostock. Een doodse stilte heerst hier en de menigte tuurt onbeweeglijk naar de wijde ingang waar menige dokters van het Rode Kruis binnen gingen. In weinige minuten heeft zich in het bijzijn van honderden nieuwsgierigen een drama afgespeeld, dat een mensenleven kostte. Bevangen van angst waren talloze mensen naar de uitgangen van de tent gevlucht en hun waanzinnige vlucht door de tuinen hadden de tentoonstelling bezoekers doen veronderstellen dat er een leeuw uit de menagerie was losgebroken, een veronderstelling, die dadelijk door iedereen gedeeld werd. Dit loos bericht was de oorzaak, dat ook buiten de menagerie; in het park, de avenue de Belvedère en de attractiewijk, de hoger geschreven paniek ontstond, waarbij talloze personen licht gewond raakten en enkelen zwaarder gewonden.
Wat er is gebeurt in de Menagerie leest u hier: Dood van een berentemmer

Bron

Nieuwsblad van het Noorden 14 september 1913