Italië

Het jaar 1912 was vol gevaren voor de vrede; Italië, dus in oorlog met Turkije, dacht niet dat ze haar officiële assistentie op de Gentse Tentoonstelling kon beloven; maar een eminente Italiaanse ingenieur, de commandant Ernest Todros, die zevenentwintig jaar in België verbleef, besloot om zelf en op eigen kosten een Italiaanse afdeling te organiseren; de aandacht en het prestige die hij genoot in de Belgische, Franse en Italiaanse industriële wereld, garandeerden succes.
Commissaris van de Italiaanse afdeling, de heer Ernest Todros, omringde zich met toegewijde en toegewijde medewerkers MM. Pilade Todros, Darche en Assandro, die respectievelijk de taken vervulden van adjunct-commissaris, directeur en secretaris, samen met de heer Uttini, die in belangrijke mate had bijgedragen aan de Italiaanse deelname aan de tentoonstellingen van Luik en Brussel.
De propaganda die deze organisatoren maakten aan hun landgenoten was zo vakkundig uitgevoerd en zo goed begrepen dat ze in staat waren om voor de Avenue des Nations een groot paleis te bouwen met een oppervlakte van meer dan 2500 vierkante meter, en al zijn architecturale elementen in renaissancestijl hebben een legitiem succes behaald.

Naast vele Florentijnse marmers, kon men alles zien dat Italië produceert in het decoratieve veld: Venetiaanse kristallen van een dergelijk magisch effect met elektrische lampen, keramiek die getuigen van hun tekeningen van het aangeboren kunstinstinct van hun ambachtslieden, mozaïeken die waardig zijn om prinselijke huizen te versieren, verschillende juwelen, ingelegd meubilair, bewonderenswaardige zijde, luxueus borduurwerk, kortom alles dat Italië, het land van de grootse gebouwen, uitgevonden voor hun versiering.
 
e overvloedige bodem van Italië is vruchtbaar in fruit; zijn wijnen zijn bekend; het land produceert in overvloed de Asti, Lacrima Christi, Chianti, Muscat, Vermouth en een groot aantal likeuren afkomstig van de wijnindustrie, te bekend om hier de nomenclatuur te maken.
In de foodsector toonde Italië zijn beroemde pasta’s, “samali”, banketbakkerswaren, ingeblikte groenten en fruit, heldere oliën, zonder welke geen authentieke Midi-keuken bestaat. Ten slotte was een interessant compartiment voor de onderzoeker gereserveerd voor industriële en commerciële documenten waarin een moderne natie voorkwam in zijn activiteit en zijn ambities.

Fotopagina Italië