Van restaurateur tot gewaardeerd architect

Valentin Vaerwijck

Na de Eerste Wereldoorlog kreeg Vaerwyck talrijke opdrachten, zowel voor het herstel van oorlogsschade als voor het ontwerpen van oorlogsmonumenten. Oorlogsmonumenten ontwierp hij voor Borsbeke, Ronse, Hansbeke, Zeebrugge. Voor de herstelling van de oorlogsschade werkte hij aan de O.-L.-Vrouwekerk in Dendermonde, de kerk van Sint-Gillis-Dendermonde, de St.-Martinuskerk, de dekenij en de school van Zomergem, de St.-Gangulfuskerk in Ronsele, de St.-Petrus-en-Pauluskerk in Hansbeke. In de jaren na de Eerste Wereldoorlog leidde hij de restauratie of wederopbouw van verschillende gemeentehuizen,Oombergen, Dendermonde, Zomergem, Ronsele, en later ook Uitbergen en het nieuw gebouwde gerechtshof van Dendermonde (1922-1927).
Op het vlak van privéarchitectuur zijn vooral villa’s in zijn kenmerkende bouwstijl, een persoonlijke interpretatie van de traditionele regionalistische stijl, te vermelden aan de kust (Den Haan, Duinbergen, Knokke en Koksijde) en in het Gentse en de Leiestreek (Sint-Denijs-Westrem, Deinze, Afsnee, Gent, Sint-Martens-Latem), meestal gebouwd in de jaren 1920. In Den Haan bouwde hij in 1924 zijn eigen buitenverblijf, en ontwierp hij de buitenverblijven van enkele bevriende kunstenaars uit Gent, met wie hij ook vaak samenwerkte. Daarnaast verwezenlijkte hij eveneens sociale woonwijken in Sint-Amandsberg, Oostakker en Merelbeke.
In de dertiger jaren werden ook twee nieuwe parochiekerken gebouwd naar ontwerp van Valentin Vaerwyck: in de wijk Oude Bareel in Sint-Amandsberg en de kerk van Sint-Pieters-Buiten aan de Sint-Pietersaalststraat (Miljoenenkwartier) in Gent.
Zijn sucesvolle loopbaan weerspiegelt zich in talrijke onderscheidingen, zoals Officier in de Kroonorde(1927) en de Grote Prijs voor Plastische Kunsten (1936).
Op 27 novenber 1959 overlijd Vaerwijck in zijn geboortestand Gent.