Het multiculturele leven van Parijs, net als dat van alle grote steden in de wereld, biedt een grote interesse in vele standpunten; het is een les in organisatie en een modern spektakel waaraan niemand onverschillig blijft.
Maar naast deze organisaties die ertoe bijdragen om het een van de slimste steden in het universum te maken, heeft Parijs het voorrecht van een vertederend verleden. Echo sonore moderne ideeën, vurig intellectueel, zijn naam is de oorzaak van de hervormingen die in de laatste twee eeuwen werden uitgevoerd. De geschiedenis is op zijn beurt weelderig, weelderig, pittoresk, tragisch.
Het is dit dubbele en vertederende aspect van zijn leven dat de organisatoren van het Paleis van de Stad Parijs in alle tentoonstellingen hebben kunnen benadrukken; Ondanks de overvloed aan aantrekkelijke elementen van de Wereldtentoonstelling, wekt het Paleis van Parijs de aandacht, ondanks een op het eerste gezicht wat dof geworden fysionomie, maar verlicht het de toon van de kunst en het pittoreske en opvallende element.
De Stad Parijs nam op briljante wijze deel aan de internationale en universele tentoonstellingen van Brussel en Luik; nooit was zijn samenwerking met onze Wereldtentoonstelling zo omvangrijk en zo belangrijk als in Gent.
Deze vleiende wedstrijd was voor het grootste deel te danken aan de sympathieën die ontstonden tijdens de bezoeken aan Parijs en Gent van de gemeenteraadsleden van de twee grote steden.
Het was op 5 juli 1912 dat de Parijse gemeenteraad, in overeenstemming met zijn gevoelens en in reactie op de uitnodiging van het Franse Comité van tentoonstellingen in het buitenland, besloot deel te nemen aan de Universele en Internationale Tentoonstelling in Gent.
Van zijn kant wilde de prefectuur van de Seine, vertegenwoordigd door de beminnelijke M. Delauney, in harmonie zijn met het hartelijke gebaar van de Parijse gemeenteraad; uit hun dubbele samenwerking ontstond de schitterende tentoonstelling van de stad Parijs en het departement van de Seine.
Het Uitvoerend Comité van de Gentse Tentoonstelling wilde dat deze deelname een plaats zou innemen die het belang dat het beloofde om te veronderstellen waard was; hij stelde de nodige ruimte ter beschikking van de Stad Parijs in de grote hallen die speciaal waren gebouwd voor de Franse Afdeling en kwam overeen dat de eenheid van hun architectuur een meer decoratieve en sierlijke transformatie zou ondergaan.
Het is de heer Roger Bouvard, de vooraanstaande Parijse architect, directeur van architectonische diensten, wandelingen en plantages en de Parijse snelwegen, algemeen commissaris van festivals en gemeentetentoonstellingen, dat het Parijse gebouw ging ontwerpen, inclusief de gevel en de algemene indeling van het gebouw.
Roger Bouvard had eerder levendig bewijs geleverd van zijn talent als tentoonstellingsarchitect. Hij is inderdaad degene die op de Universele Exposities van Luik en Brussel de gelukkige auteur was van het Paleis van de Stad Parijs en eentje herinnert zich hun opperste elegantie en hun delicate charme, niet minder dan hun mooie orde.
In Gent gaf een grote stenen hal met een wintertuin versierd met planten, standbeelden, fonteinen, decoratieve groepen, toegang tot een reeks originele en aantrekkelijke dingen, gerangschikt in een tiental kamers.
Met een zeer delicate aandacht had het Parijse gebouw gewild dat een van de belangrijkste attracties van zijn tentoonstelling nogmaals zou getuigen, van de schittering van de Vlaamse kunst en de reputatie van zijn meest glorieuze vertegenwoordigers.
Het hoogtepunt van deze prachtige deelname was inderdaad deze prachtige tentoonstelling gerealiseerd door de richting van de Schone Kunsten en de Musea en waaraan Georges Cain, de eminente curator van het Carnavalet Museum, zijn toegewijde zorg en zijn wijze wetenschap had gewijd. dingen uit het verleden.
Om een overzichtstentoonstelling van het oude Parijs te voeren, had Georges Cain in Gent, vloeren, panelen, meubels, schilderijen en snuisterijen drie salons van de oude tijd van weleer. Al deze objecten samen met het bewustzijn van een historicus en de smaak van een kunstenaar, bestaat uit een eiken woonkamer gesneden in Lodewijk XIV-stijl, een Louis XV lounge met geschilderde houtwerk, verguld en versierd met monochrome patronen en een lounge Louis XVI met geschilderd houtwerk, frames in glaswerk en vergulde deurbladen.
In deze instelling van de absolute authenticiteit, had de bekwame organisator allerlei authetieke dingen afkomstig van vrienden verzamelaars geregeld. Hij nam nota van twee commodes Louis XV en Regency secrétaire en een Louis XVI commode, Louis XVI en Regency stoelen, wandtapijten Gobelins panelen, en een dressoir dat toebehoorde aan de ongelukkige prinses de Lamballe, soepkommen, bekers, de groentenschalen met gegraveerde zilveren tang, stijle klokken, kandelaars, enz.
Sommige collecties uitgeleend door Madame Rigaud hebben deze stukken het gewenste uiterlijk gegeven. We hebben gemerkt dat oude gravures , dozen en snuiftabak, koffers, fans Louis XIV, Louis XV en Louis XVI, de Vlaamse kant, de achttiende eeuw lieten herbeleven.
In de Louis XIV salon had M. Cain de gelukkige en hoffelijke inspiratie om alleen schilderijen van Vlaamse grootmeesters op te nemen. Rubens werd vertegenwoordigd door drie werken: een Allegorie, de triomf van de eucharistie over Ketterij en de triomf van de eucharistie boven onwetendheid; de Brouwer, een cabaretinterieur; Teniers, een verleiding van St. Anthony, en drie composities: Moncada wordt gekozen door de adel en de kerk aan de koningin te beschermen tegen de rebellen van Bernardo Cabrera – Moncada jacht rebellen – Moncada ontvangt de sleutels van de stad uit de handen Bernardo Cabrera; twee portretten van Van Dyck, twee stillevens van Fyt, een studie van de mens en een kinderkop in lachen door Frans Hals, een gitarist van Molenaer.
De Franse schilderschool uit de achttiende eeuw was bij uitstek geschikt om dit tijdperk te karakteriseren; ze werd vertegenwoordigd door Boucher (buste van een meisje), Drouais (portret), een studie van het meisje van Greuze, vier decoratieve panelen door Leriche en twee landschappen door Hubert Robert.
Sculpturen, tekeningen en prenten voltooide de inrichting van de kamers, waaronder een Mercury, gesmolten brons in de zeventiende eeuw, toegeschreven aan Giambologna, twee beeldjes van vrouwen Falconnet met ornamenten gesneden door Gutter en de bronzen buste van de schilder Vernet door Houdon.
Deze salons werden enorm bewonderd door de bezoekers; hun prachtige artistieke kleding, de harmonie van het geheel en de gratie en schoonheid van de details waren goed gemaakt om de aandacht vast te houden.
De andere ruimtes van het paviljoen van de stad Parijs waren gewijd aan documentatie; er was een verzameling medailles van de stad Parijs, evenals de officiële relaties van de festiviteiten georganiseerd door de gemeente ter gelegenheid van het bezoek van buitenlandse heersers of eminente mannen.
De bibliotheek en de afdeling historische werken vertoonden vele interessante documenten; het was hetzelfde met de archieven van de stad Parijs en het departement van de Seine; deze collectie omvat documenten variërend van 1112 tot 1871, documenten die op foto’s waren gereproduceerd voor weergave in het paleis van de stad.
We moeten ophouden met het citeren van de ontelbare diensten van de Stad of het Departement die, met behulp van allerlei documenten, hebben bijgedragen aan het voltooien van deze gemeentelijke en departementale tentoonstelling. Laten we ons echter herinneren aan diegenen die zichzelf presenteerden in een pittoresk aspect, zoals dat van architectuur, wandelingen, plantages, wegen en het plan van Parijs. Deze tentoonstelling was behoorlijk opmerkelijk.
ewonderlijke kleurenfoto’s representeerden het Champ de Mars, het park en de rozentuin van Bagatelle, het Parc Monceau, de Buttes Chaumont en vele anderen waarvan de opsomming nutteloos zou zijn.
Verder toonden amusante diorama’s bezoekers nieuwe hoeken van Parijs geprojecteerd of al gemaakt. Er was de militaire zone van de vestingwerken, de oude Montmartre en het toekomstige park dat daar zal worden aangelegd, het oude en het huidige Champ de Mars, de huidige Porte Maillot en het monumentale entreeproject om daar te creëren, enz.
Niet minder boeiend was de deelname van verkeers- en vervoersdiensten. Het omvatte uitzicht van het verkeer op plaatsen St Michel de l’Etoile, de Opera en een diorama, die wordt uitgevoerd door ME Ferrand, beeldhouwwerken, en de heer Garat, schilder, gaf op een manier die zeer artistiek, een overzicht van de kleine ambachten van de straat, geautoriseerd of getolereerd door de prefectuur van politie. Op de Place de la Concorde, waren verenigd in de meest fun ,Tohus-Bohus, koopman van de vier seizoenen, slijpmachines, hond scheerders, venters, hercules, fotografen, kastanje verkopers, enz.
Opmerking eindelijk de prachtige moderne eetzaal blootgelegd door de Ecole Boulle en de uitgebreide en zeer interessante tentoonstelling van het Directoraat Research Services of Forensic Identification. De dagelijkse pers, is al lang bekend met het openbaar onderzoek processen van de dief of moordenaar, dankzij om vingerafdrukken en andere indrukken ze vertrekken op het terrein en we identificeren, dankzij een zeer compleet kaartenstelsel. De meeste apparaten die de politie helpen bij hun zoektocht en die, vanuit Parijs, de meeste steden in de wereld hebben veroverd, zijn ontmaskerd.
